Prezentowana problematyka odnosiła się do ochrony drzewostanów przed szkodami od zwierzyny leśnej. Leśniczowie i podleśniczowie mieli okazję do podzielenia się doświadczeniem, ćwicząc prawidłowe wykonanie jednej z metod zabezpieczania drzew przed roślinożernymi zwierzętami (tzw. rysakowania), polegającej na nacinaniu kory. Zabieg ten powoduje wyciek żywicy, zasychającej na pniu drzewka. Żywica lub narastająca z czasem tkanka przyranna oraz listwy korkowe, uniemożliwiają zwierzętom zdzieranie kory z drzew.

Zagospodarowanie lasu było kolejnym zagadnieniem podejmowanym podczas szkoleń. Leśnicy, w czasie wykonywania obowiązków służbowych, od momentu posadzenia drzew na uprawie poprzez cały okres ich wzrostu, planują różne zabiegi wspomagające rozwój lasu. Planowane jest również m.in. użytkowanie fragmentów lasu (pozyskanie drewna) oraz odtwarzanie go (tzw. odnowienie lasu), mające na celu zachowanie trwałości lasu w  przyszłości. W zależności od rodzaju lasów dobierają różne sposoby zagospodarowania, czyli jego użytkowania i odnawiania powierzchni ( tzw. rębnie).

Dużo uwagi poświecono zakładaniu tzw. ognisk biocenotycznych. Powierzchnie te tworzone są w uprawach, w lasach z przewagą sosny oraz na gruntach porolnych. Zaleca się sadzenie na nich gatunków krzewów i drzew leśnych owoco i  -nektarodajnych. Zwiększają bowiem różnorodność biologiczną ubogich w skład gatunkowy drzewostanów sosnowych, dostarczają pokarmu i schronienia mieszkańcom lasu, urozmaicając przy tym krajobraz leśny.

Wspólne spotkanie było sposobnością do dyskusji, wymiany poglądów w kwestiach zasad doboru rębni, zakładania powierzchni ognisk i doboru gatunków na odnawianych powierzchniach. Podczas szkolenia omówiono także i przedyskutowano zasady planowania odnowień na różnych powierzchniach oraz pielęgnacji wzrastającego młodego pokolenia drzew.

Wymiana doświadczeń odbywała się w ograniczonym liczebnie składzie z powodu zagrożenia ze strony COVID-19.