Asset Publisher
Oddając hołd "Ince"
Pod pomnikiem w Lipowej
„ W tym domu w 1946 r. Maria i Leon Łytkowcy często gościli żołnierzy 5. Wileńskiej Brygady Armii Krajowej, mjr Zygmunta Szendzielarza „Łupaszkę” walczących o Wolną i Niezawisłą Polskę. Stąd 20.VII 1946 r. w ostatnią podróż do Gdańska wyruszyła Danuta Siedzikówna „Inka”- taki zapis widnieje na tablicy pamiątkowej umieszczonej w miejscowości Zwierzyniec (teren Nadleśnictwa Woziwoda). Uroczystego jej odsłonięcia dokonano 28. sierpnia w rocznicę śmierci „Inki” oraz na kilka dni przed jej urodzinami.
Organizatorem wydarzenia był Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej Okręg Bydgoszcz. Hołd bohaterom oddali przedstawiciele samorządów, organizacji samorządowych oraz służb mundurowych. Na uroczystości obecni byli również przedstawiciele Nadleśnictwa Woziwoda.
Minęły 74 lata od śmierci Danuty Siedzikówny. Urodziła się ona 3 września 1928 w Guszczewinie, zmarła 28 sierpnia 1946 w Gdańsku. Po śmierci rodziców wstapiła do AK. Była sanitariuszką w 4. szwadronie 5. Wileńskiej Brygady AK, a w 1946 w szwadronie brygady, działającego na Pomorzu. Po zakończeniu II Wojny Światowej kontynuowała działalność podziemną.
20 lipca 1946 została aresztowana. Wpadła w zasadzkę przygotowaną przez UB, podczas wyprawy do Gdańska po zaopatrzenie medyczne. Przed aresztowaniem ukrywała się w Zwierzyńcu, w domu rodziny Łytkowskich. Tam w tym roku ustawiono tablicę pamiątkową. Pomimo faktu, że podczas śledztwa Inkę wielokrotnie bito i poniżano, nie zdradziła swoich towarzyszy broni. 3 sierpnia została skazana na śmierć. Wyrok wykonano 28 sierpnia 1946 roku w więzieniu przy ul. Kurkowej w Gdańsku.
Do 2014 roku miejsce spoczynku Inki pozastawało nieznane. We wrześniu 2014 roku zespół IPN ds. poszukiwań nieznanych miejsc pochówku ofiar terroru komunistycznego odnalazł na Cmentarzu Garnizonowym w Gdańsku niezidentyfikowany grób. Okazało się, że to ostatnie miejsce spoczynku Inki.
